Le pain perdu

Często zastanawiałam się dlaczego bagietki są takie długie i dlaczego tak bardzo szybko wysychają i stają się niezjadliwe...?

Wydawało mi się to co najmniej niepraktyczne. 

Ciepłe, pachnące z chrupiącą skórką najlepiej smakują w drodze z piekarni do domu. Po kilku godzinach niczym nie przypominają swojej pierwotnej formy. 

Ostatnio przypomniałam sobie o bardzo prostym daniu, które czasami przygotowywała dla nas mama na sobotnie śniadanie, albo szybką kolację... U nas w domu nazywało się je "grzankami Kramera" ;)

Tutaj gdzie jestem nikt nie owija w bawełnę... "zapomniany" chleb to po prostu "stary" chleb.

Jako dziecko zawsze jadłam je z żółtym serem, który topił się na gorących tostach i obficie polewałam je ketchupem ( jak wszystko...)

Typowo francuska wersja jest oczywiście słodka. Francuzi lubią słodkie śniadania...

Le pain perdu:

składniki:

• kilka kromek pieczywa (może być suche i twarde)
• 2 jajka
• kilka łyżek mleka lub słodkiej śmietanki
• kilka łyżek masła (do smażenia)

(opcjonalnie)

• cukier, cynamon, wanilia, miód, syrop klonowy, owoce, jogurt, twarożek, śmietana... -wg uznania (w wersji słodkiej)

lub:

• szczypta soli, pieprz cayenne, estragon lub  inne ulubione zioła, dowolny ser -wg uznania (w wersji słonej)

Przygotowanie:

• W misce "roztrzepać" jajka z mlekiem lub śmietanką. Do mieszanki można dodać na tym etapie wybrane dodatki np. cukier i cynamon.
• Kromki chleba dokładnie zanurzać w jajecznej miksturze (jeśli nasze pieczywo jest czerstwe warto zaczekać kilka minut by wchłonęło więcej płynu) i smażyć do momentu uzyskania złocistej skorupki...

...a na dokładkę :

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=pmyfOquda-M